Blog’s en Vlog’s

16 januari 2023 – Flow

Het leven is dynamisch, geen seconde hetzelfde. Jij bent één met het leven en ook jij verandert dus constant. Ben je nu hetzelfde als toen je 20 was? Of als vorige week? Na elke ervaring ben je toch anders? En ervaren is hetgeen je constant doet, zelfs in je slaap. Dus jij bent nog nooit twee seconden achter elkaar dezelfde geweest. En hoe voelt dat? De ‘ja maar’ die nu opkomt is die van de egomind die heeft bedacht dat die een aparte entiteit is. Dat die erover gaat, dat die afweegt en keuzes maakt. De egomind houdt niet van het idee dat hij niet meer is dan een fluïde gedachtestroom. Dan klopt zijn ‘ik ben dit’ verhaaltje niet meer. Het inzicht dat er alleen maar flow is, alleen maar flow kan zijn, maakt het verzet tegen verandering mild. Want vaak willen we wel ergens heen, maar niets loslaten. En alhoewel we niet kunnen weten wat de flow over een uur voor ons in petto heeft, maken we plannen die zelfs vele jaren bestrijken. Het kan dan ook niet anders dan dat je steeds weer moet dealen met het feit dat niets gaat zoals verwacht. Zien dat die verwachting van de egomind is, volledig bedacht op basis van oude kennis en ervaring met een sausje van angsten en verlangens, maakt je vrij van het idee dat het op een bepaalde manier moet gaan. Het is de eerste stap op weg naar overgave aan de flow. Daar waar jij altijd in rust bent.

18 november 2022 – Persona

Twee mensen; bij beiden zijn in zoveel jaren duizenden ervaringen omgezet naar overtuigingen, programma’s, gedachtepatronen en reacties. De een zegt iets vanuit wie hij op dat moment is. Bij de ander triggert dat vreugde of verdriet. Deze reactie is niet veroorzaakt door de eerste persoon. Wat blijkbaar door hem/haar geuit is drukt op een knop, waarmee bij de ontvanger de eigen story wordt geactiveerd. Alles wat we ervaren zijn we zelf, want wij zijn degene die ontvangen en alles beoordelen vanuit onze eigen ervaringen. Hoe je de ander ervaart, hoe je de wereld ervaart is een weerspiegeling van wie je in dat moment bent. Je kunt je dagelijkse triggers en ervaringen zien als jouw persoonlijke leraar, je kunt ook je emoties in het moment uitleven of beiden. Het is ook weer aan de persona die je op dat moment bent die deze keuzes maakt. Diepere intenties over wie je wil zijn sturen wel mee.

29 augustus 2022 – Niets is persoonlijk

Niets is persoonlijk‘Ja ja’ denk je dan, maar die ander heeft toch echt een stevige mening over mij en uit dat ook met regelmaat in krachttermen. En het slaat echt nergens op. Moet ik me daar dan niets van aantrekken? Antwoord: nee. In die zin dat er wel iets gaande is. Als je inziet dat jij op elk moment alleen maar dat kan doen wat je doet en je ziet dat wat je zegt een samenkomen is van alles wat er op dat moment is, dan snap je dat er geen keuze voorafging aan jouw handelen. Je denkt wel dat je een keuze hebt gemaakt, maar dat is een door de mind verzonnen verhaal achteraf. In het moment komt alles samen en dat uit zich in iets, bijvoorbeeld in iets wat je doet of zegt. En zo gaat het bij die ander dus ook. Er wordt niet iets tegen jou persoonlijk gezegd. En het heeft al helemaal niets met waarheid te maken. Het is een uiting van alles wat er op dat moment bij die ander is. Incl opvoeding en cultuur, ervaringen, angsten en verlangens, de stemming op dat moment, het weer, de economie en wat er verder maar is. De ander manifesteert zich in zijn staat van dat moment in jouw bijzijn. Dat is natuurlijk wel boeiend. Als de uiting iets vervelends is gaat dat dus niet over jou, maar over de pijn die de ander op dat moment ervaart. Als jij daar getuige van bent kun je direct jezelf volgen door te ervaren wat die uiting bij jou doet. Je wordt getriggerd, vindt het onterecht, wordt boos, zal wel eens even iets terugzeggen, jouw waarheid maar eens terugschreeuwen. Maar dat is alleen maar dat wat zich in jou afspeelt, dat is jouw pijn en dat heeft weer niets met die ander te maken. Je kunt ook de gedachte van gekrenktheid, die nu eenmaal makkelijk opkomt, even met rust laten, zien dat de ander in pijn is en vanuit je liefdevolle zijn daar compassie voor hebben. Dan heb je op helende wijze aandacht voor de ander en je zult geen boosheid voelen maar eerder ervaren dat jouw liefde stroomt.

21 juli 2022 – Dit moment

Aandacht kun je maar op één ding richten. Er is alleen hier en nu. De rest is een verhaal in het nu. Als je in het hier en nu je aandacht richt op verhalen over gisteren en morgen, gaat dat af van je aandacht voor wat er nu is. Terwijl het nu het enige moment is waarin je leeft. Je be-leeft alleen het nu, niet 5 minuten geleden of over een uur. Veel gedachten over wat was of nog moet komen gaan over zorg, afkeuring, zelfs angst (60-70%). Dus we hebben dan onze nu-tijd, waar dat allemaal niet speelt, ingeruild voor angst en zorg. Je kunt je niet voornemen niet te denken, je kunt niet zomaar je geen zorgen maken. Je kunt wel alert worden dat je die zorg-gedachten hebt. Die alertheid kun je oefenen en je eigen maken. Je wordt je dan meer bewust van wat je allemaal denkt en je kunt je gedachten terugbrengen naar wat er nu is. Zeker in perioden van ongemak kun je je de vraag stellen. Wat is er nu, in dit moment? Meestal ligt het ongemak niet hier, maar blijkt het een verhaal over gisteren en morgen. Je brengt je aandacht weer naar het nu en zonder dat er iets wezenlijk is veranderd is het leven weer wat vrolijker.

11 februari 2022 – Zelfliefde

Zelfliefde is meer en meer een thema. Het gaat eigenlijk over zien wie je bent en daar helemaal goed mee zijn. Er zijn geen normen, je hoeft niet aan een standaard te voldoen, of altijd lief en begrijpend te zijn en een set aan skills te bezitten dat breed gewaardeerd wordt. Elke norm of standaard is bedacht, cultureel aangereikt, aan moment onderhevig en gaat nooit over wat iets is, maar over wat een ander ervan vindt. En jezelf indelen aan de hand van die vluchtige normen is een gebed zonder end. Dat kun je gewoon niet goed doen. De waardering over jezelf blijft dan ook voorwaardelijk. Dat is hetzelfde als vinden dat een komkommer alleen goed is als die recht is en een bepaalde kleur heeft. Ook de kromme komkommer met hier en daar een vlekje is gewoon een komkommer, helemaal goed, precies zoals die is. Dit gaat ook over het zien van de veelheid in heelheid. Niets is gelijk en tegelijkertijd is alles gewoon wat het, hij of zij is. En in dat Zijn is er alleen perfectie en heelheid. Je bent van nature liefde, krachtig en creatief, volkomen in flow met wat is. Kijk maar naar een baby. En ook daar kan ongemak zijn. De baby heeft honger en laat dat duidelijk weten. Op dat moment is er een baby met honger die huilt. Baby, honger en huilen is één, er is geen baby met een probleem. Hij is perfect zoals die is. Er is niets mis. Het gaat mis als gedachten vanuit een afgescheidenheid zich ermee gaan bemoeien. Gedachten die denken in de vorm van beter en minder, mooi en lelijk, jong en oud. Ook die gedachten horen bij wat je bent, bij de heelheid van je Zijn. Net als de baby met honger. Je kunt verdrietig zijn of somber en dat is dan wat je in het moment bent. Compleet en helemaal okè, compleet met je ervaring van verdriet of somber. Er kan een extra laag denksels blijven pakken aan je staat van zijn. Denksels die zeggen dat je je niet verdrietig of somber mag of moet voelen. En dan ontstaat het oordeel. Je doet het dus niet goed. Je mag niet verdrietig of somber zijn. Je doet het niet goed wordt snel je bent niet goed. En dit haalt je weg bij de ervaring dat je gewoon bent wie je bent. Er is in je zijn iets veranderd, van compleet liefde zijn, naar iets met een deukje. Een kromme komkommer met vlekjes. Dit gaat dus helemaal niet over de bron van het gevoel en denken, de reden van het verdriet of somberheid. De afkeuring ontstaat omdat iets in jou vindt dat je niet verdrietig of somber mag zijn. Zodra je ziet dat het sombere gewoon jouw verschijningsvorm is in dat moment is er niets mis. De gedachte dat die vorm niet goed zou zijn zorgt voor de afkeuring. Onze ‘vrije’ samenleving staat stijf van de normen en trends. En vanuit reclame tot tictoc, maar ook door de krant en de gesprekken onderling bevind je je de hele dag in een regen aan normatieve uitingen. En alles heeft een reden, maar wat belangrijk is, geen enkele uiting gaat over jou. Ze gaan over degene die de norm uit, of over reclame, vaak over angst of manipulatie en nog veel andere motieven. Ze gaan nooit over jou. Jij bent altijd, in welke staat dan ook, uniek, compleet en liefdevol. Zelfliefde is dan ook niet iets om naar toe te werken, iets wat je kunt leren, iets aan het eind van een pad. Je bent het immers al. Zelfliefde is je natuurlijke staat, het is wat je bent. Waar je aan kunt werken is zien dat er slechts gedachten zijn die iets anders beweren en dat je de neiging hebt die te geloven. En het gaat vaak over een vicieuze cirkel. Het idee dat je niet compleet bent zorgt voor een wens dit op te lossen. Waardoor je afhankelijk, zo niet verslaafd aan, wordt van waardering van buitenaf. Vanuit de overtuiging dat je niet compleet bent beoordeel jij die waardering door jouw oren waardoor je altijd tekorten zult horen. En waardoor je je afhankelijkheid weer vergroot. Ik zie vaak dat door ratio getracht wordt dit te doorbreken, dat je zou moeten leren om vanuit die incompleetheid weer heel te worden. De overtuiging van de incompleetheid is hier het probleem. Dit proberen ‘op te lossen’ is bevestigen dat het klopt. Beter in iets worden doen we vanuit het idee dat het beter kan, dat je het dus minder goed doet. Onderzoek de overtuiging dat je incompleet zou zijn, dat er iets beter, mooier moet, je zult niets werkelijks kunnen vinden wat die overtuiging overeind houdt. Zelfliefde is zien dat je bent, en was en altijd zult zijn, dat wat je bent. En wat je bent is per definitie compleet en liefdevol, net als dat de kromme komkommer ook gewoon een complete, liefdevolle en prima komkommer is.

Sigmund uit Volkskrant 11-02-’22

27 december 2021

De tussentijd, een tijd voor bezinning.Rond 1600 namen de Nederlanders die naar Amerika emigreerden het Sinterklaasfeest mee. Sint werd Santa, Klaas werd Claus en de kerstman was geboren. Nu komt bij ons de kerstman, die dus eerst Sinterklaas was, weer langs voor de cadeautjes die we rond 4 december waren vergeten. We consumeren ons suf en zien niet altijd het leed wat er achter de fabricage van al dat moois zit, of wat we met de aarde doen qua grondstoffen en milieu. Het mooie is dat kerst juist daarover gaat. Van oorsprong werden er rond deze tijd feesten gehouden ter ere van Saturnus, de god van rijkdom en goede oogst. Ruim 300 na christus werd met de kerk de afspraak gemaakt dat op 24 december Christus moest zijn geboren. Dat sloot weer mooi aan bij de winterzonnewende die destijds een paar dagen later viel dan nu. De rode draad in deze stromingen is vernieuwing ofwel het licht. En daarmee hebben de verlichte bomen ook een plek.De periode rond kerst en naar het nieuwe jaar wordt dan ook gezien als een tijd van bezinning, op weg naar het licht. En deze tussentijd leent zich daar uitstekend voor. Even uitzoomen van de dagelijkse routine, de waarheden en aannames, even weg van het idee over verantwoordelijkheid en wat we allemaal moeten. We komen dan al snel op zaken die we nu toch echt anders zouden willen gaan doen. Of het nu gaat om gezondheid of iets met die baan, toch die reis gaan maken of dat ene contact weer eens aanhalen, er zijn altijd wel wensen op de achtergrond die al wat overtijd zijn. Maar het anders aanpakken is niet altijd eenvoudig. Bij elk voornemen vanuit het hart is er al snel een ‘ja, maar’ vanuit het hoofd. Onvergelijkbare grootheden met stilstand als gevolg. Nu is het zaak die gedachten niet in waarde te overschatten. En dat is een understatement. Gedachten zijn slechts producties van wat je eerder hebt aangenomen en ervaren, maar daarmee zijn ze nog niet waar. Je draagt een waarheid met je mee die niet is bedacht, maar die een vertaling is van jouw essentie, van wat je ten diepste bent. Deze waarheid heb je al je hele leven bij je en gaat daar waar jij ook gaat. Je vindt hem door de vraag te stellen wie je bent als je jouw leven leeft zoals je dat nu doet. Je kunt daar een gevoel bij ervaren, natuurlijk bij alle fijne momenten waarin je jezelf kunt zijn, maar ook van de compromissen en de dingen die je je om wat voor reden dan ook ontzegt. Dit gevoel kun je vergelijken met wie je ten diepste bent. Dat laatste vraagt wat aandacht want dat kan best onder een laagje stof liggen. Een mooie eerste oefening in deze tussentijd. Even je dromen en idealen ophalen en voelen hoe er mooie energie gaat stromen. Een kwestie van even her-inneren, het zit er allemaal maar de waan van de dag, de lijstjes, de zorgen enzovoort hebben de neiging het te bedekken. Maar weg is het nooit. Als je dan kijkt naar hoe je nu het leven doet zal er iets boven komen van ‘ja ik zou het wel zo en zo willen, maar om die en die reden kan dat gewoonweg niet’. Het eerste sluit aan bij je droom, bij een verlangen te leven wie je werkelijk bent. Het tweede deel geeft aan waarom je het niet leeft. Dit is geen uitnodiging om alles achter te laten en op safari te gaan, alhoewel je natuurlijk vrij bent om dat te doen. Het is een uitnodiging om nog eens onder de loep te nemen waarom je de dingen doet die je doet, of niet doet. Soms doen we dingen omdat we denken dat dat van ons verwacht wordt. Of er kunnen oude patronen zijn die inmiddels ongemakkelijk voelen. En soms zit er gewoon oude pijn die we willen ontwijken. Een lastige is ook dat we denken dat we dingen doen omdat het nu eenmaal moet. Dan hebben we de macht buiten ons gelegd en zijn we dus letterlijk machteloos. De uitnodiging gaat over een check om te kijken of je leeft wat je bent. En als je kiest voor een verdienmodel inclusief de daarbij horende werkdruk waardoor je mooi kunt wonen is dat natuurlijk prima, maar dan is de winst dat je je realiseert dat je hier zelf voor kiest. Je bent immers vrij om dat anders te doen. Je blijft dan wellicht hetzelfde doen maar de shift is het gaan zien dat je het vanuit vrijheid doet en niet omdat je het idee hebt dat het moet van de financier van dit woonfeestje. Vrijheid is niet voorwaardelijk, het is wat je bent en dus een levenswijze. Het kan ook heel goed zijn dat waarden naar voren komen die in de waan van de dag wat ondergesneeuwd zijn. Waarden over de natuur en aarde, waarden over relaties met medemensen. Van nature hebben we een prima eco-kompas en leven we graag in harmonie. Zoals we van nature ook echt wel weten wat goed voor ons is. We leven veelal alsof we geen deel zijn van de natuur, alsof we daarboven staan. Maar onze evolutie is nog maar zo kort. Onze fysiek en onze denkwijze zijn nog helemaal niet voorbereid op de digitaal-industriële en jachtige wereld die we gebouwd hebben. Dus het is logisch dat het ons op beide gebieden veel energie kost om ons staande te houden. En daar waar ons systeem het niet meer aankan roept het om aandacht, zowel fysiek als mentaal. Alleen al in Nederland worstelen zo’n 2 miljoen mensen met spanning gerelateerde klachten. Die check waarbij je wie je bent en wat je leeft eens tegen het licht houdt levert inzichten op. Daar waar het krampachtig voelt is er een wijsheid te ontdekken die kan leiden tot ontspanning. We hebben nog een paar heerlijke dagen met fijne temperaturen voor de jaarwisseling. Ideaal voor een mooie wandeling in de natuur. Of op andere wijze even tijd doorbrengen in een prikkelarme omgeving zodat je ruimte hebt om even echt te voelen. Ervaar je leven in algemene zin of stel je situaties voor waar je in je leven mee te maken hebt, ervaar die even opnieuw of ervaar ze vast vooruit in 2022. Kijk ook eens naar zaken als omgang met elkaar en echte aandacht, naar hoe je je passie, dat waar je blij van wordt, ruimte geeft in je leven, naar je houding waarmee je het leven doet, gejaagd en kortaf of is er ruimte voor liefde en verwondering, voor echt contact. En dan liefst zo min mogelijk er over nadenken. Vooral voelen, ervaren, ervaren en voelen. Emoties, fysieke prikkelingen, alles is informatie. Kun je het niet duiden, ook prima. Ervaar gewoon dat er een emotionele of fysieke reactie is bij een bepaalde voorstelling en voel dan of dat een bevrijdende of knellende reactie is. Je kent de gezegden over een steek in je buik of een steen op je maag. Je reageert dus emotioneel en fysiek bij bepaalde gedachten. Maar ook minder hevig kun je wat spanning voelen in je schouders, een tinteling voelen in je ledematen. Nogmaals het is allemaal informatie en het mooie is, je hoeft daar helemaal niets mee. Het ervaren zelf zorgt voor een meer bewust zijn op een dieper niveau. Deze inzichten sturen mee met wat in jouw leven komen gaat en koersen daarmee op een levenswijze die meer opgelijnd is met wie je werkelijk bent. Juist omdat jij de richting hebt aangegeven door te voelen wat wel en niet bij je hoort. En als deze APK geen verdere aanbevelingen geeft is het natuurlijk ook prima. Ook dat is fijn om te ervaren. Misschien levert het een mooi gesprek op aan tafel. Intenties uitspreken geeft ze meer stevigheid en je laat de ander zien wie je bent. Mooie kerstgedachte toch?

14 december 2021

Alles gebeurt zoals het gebeurt. Er had ook niets anders kunnen gebeuren anders was dat wel gebeurt. Klinkt zo logisch en toch zo lastig om hier de rust in te vinden. We willen zo graag aan het stuur zitten. En op een indirecte manier kan dat ook wel. Als we even op een moment inzoomen zien we verschillende actoren. Jij bent op dat moment wie je bent, inclusief opvoeding en cultuur, alles wat je ervaren hebt inclusief de mentaal beurse plekken, niet te vergeten je oordelen over van alles in dat moment, mede gestuurd door je stemming omdat je minder goed geslapen hebt. Deze hele set van programma’s en condities wordt geplaatst in een situatie, een gesprek, een idee over boodschappen doen of wat er dan ook speelt. Triggers, alarmbellen, angsten en verwachtingen doen hun ding en er is een actie. Een actie waarin het hele verhaal van jou dus meedoet. Een paar honderd milliseconden daarna zegt egomind ‘dat heb ik gedaan’. En voor jou voelt het inderdaad of je die actie hebt bedacht. In een gesprek kun je soms dingen zeggen waarvan je op het moment zelf al weet dat dit niet de toon is die je bedoelde. De ander ontvangt de tekst met een eigen story en set triggers en zegt iets terug, misschien ook wel onbedoeld. Een goed voorbeeld waar je aan kunt zien dat we niet echt aan het stuur zitten, tenzij je je realiseert dat als je ‘ik’ zegt, dat dat complete pakket erbij zit. Maar het overgrote deel van dat pakket houdt zich op in het onbewuste, dus voor de ik is dat een grote black box die altijd maar meebabbelt. Toch kun je op meer indirecte wijze invloed hebben op dat wat gebeurt en dat is door iets toe te voegen aan die hele setting die blijkbaar jouw leven leidt. Je kunt je voorstellen dat als je angstig bent je anders reageert in het moment dan dat je dat niet bent. En als je angstig bent heb je met die angstige blik ook de media gevolgd en steeds weer het halflege glas ervaren. Alles waar je je mee voedt is daarmee een onderdeel van jou. Dus het voeden met bepaalde opinies in gesprek met vrienden en collega’s, het voeden door tv en youtube filmpjes, het voeden door je gedachten die deze info weer combineren met oude angsten en verlangens, het wordt allemaal wie je in het moment bent. En wie je bent zorgt er in het moment voor wat voor actie er ontstaat, zonder dat jij daar een echte keuze maakt. Jezelf voornemen je niet meer te laten beïnvloeden of niet angstig te zijn werkt niet. Dat is een bewust besluit vanuit het idee dat het onbewuste daarnaar luistert. Aangezien je denken en handelen voor 95% gevoed wordt vanuit het onbewuste is dat een vrij kansloze actie. Wat je wel kan doen is de angst zelf onderzoeken en door mindfulness en heling, door in de natuur te zijn en je gedachten te observeren, mildheid aanbrengen op die angst of hem zelfs laten verdwijnen. Je kunt naar je mentale voeding kijken en onderzoeken of gesprekken en nieuws voor jou evenwichtig zijn of dat ze je eenzijdig programmeren. Hier kun je op sturen als je werkelijk de intentie hebt de angst in te ruilen voor rust. Let wel jouw bron is liefde en harmonie, de angstverhalen zijn van andere orde, die zijn er later opgeplakt. Als je je bron naar voren kunt halen zal de angst vanzelf doorzien worden en afnemen. Zo mooi om altijd terug te kunnen vallen op je natuurlijke staat, een staat van liefde, harmonie en creativiteit. En ja, terugvallen, want je hoeft er niet naartoe te werken. Het is er altijd, het is wat je werkelijk bent.

23 november 2021

Vanuit dualiteit is het lastig om te zien dat er alleen eenheid bestaat. Alles is inclusief, maar mensen, dieren en dingen worden in dualiteit ervaren. Laten we het ik-idee eens onderzoeken. Je kijkt door je ogen naar buiten en ervaart een ik in het hier (binnen) en de rest van de wereld daar (buiten). Toch zie je die grens die je voor jezelf ervaart niet rond de persoon die voor je staat. Die persoon hoort voor jou bij het daar, bij buiten. Maar die ander ervaart hetzelfde als jij. Hij ziet wel een scheiding tussen hoe hij zichzelf ervaart en wat hij buiten ziet. Vanuit het perspectief van de mens, een dier, boom, een ding of andere vorm, lijkt dus alles van buiten afgescheiden van de eigen beleving. En is zo’n afgescheiden mens, dier of boom zelf dan een geheel? Inzoomend bestaat alles uit onderdelen. Als je onverhoopt een arm moet missen is er wel minder lichaam maar niet minder ‘ik’ ervaring. En zo kunnen we veel ledematen, organen enz. elimineren zonder dat de ‘ik’ verandert. Uiteindelijk hebben we het over cellen en, nog kleiner, over moleculen. Waar ligt dan die grens tussen het ik en de rest? Voor afgescheidenheid is toch een grens nodig? Zou er uiteindelijk dan één quark zijn waar de ik in huist? Inmiddels zijn we op het niveau dat er alleen nog sprake is van energie met een enorme potentie. De quark in jou is niet anders dan die in mij of in de boom. En ook de quarks worden gekend, anders kunnen ze er niet zijn. En het kennen van de ene quark is hetzelfde als het kennen van de andere. Alles wat is, wordt gekend en alles wordt gekend in dezelfde kennendheid. Deze kennendheid is daarmee de allesomvattende oneindige eenheid. Hiermee zie je de shift van gescheidenheid naar éénheid. Ze zijn niet van gelijke orde. De gescheidenheid verschijnt in éénheid. Dus de ervaring van de ‘ik’ is voor de ik echt, ook niets mis mee. In dat verhaal kan de ik ook niet anders dan afgescheiden zijn. En dit verhaal van de ik wordt gekend door wat je werkelijk bent. Dat wat het verhaal van de ik kent.

30 oktober 2021

Emoties en gevoel onderdrukken, vermijden of verdoven kan niet selectief. Het mechaniek van onderdrukken maakt geen verschil tussen een positie en negatieve emotie. Je beleeft werkelijk wat je in elk moment bent of je houdt in, negeert, trekt een story uit de rijk gevulde kast waarom het je eigen schuld is en je geen recht hebt op die boosheid of waarom die angst flauwekul is.Omdat je dit niet selectief kunt inzetten werkt de algehele verdoving of ontkenning ook op de blije en mooie momenten. Ook daar ga je het terughouden voelen, het lastig vinden blijdschap of liefde te ervaren tot en met een wantrouwend gevoel of het wel klopt, of je wel blij mag zijn. De bevrijding zit in het aangaan van wat zich aandient en er niet voor weglopen. Naast verbazing en vreugde, kennen we ook woede, angst, afschuw en verdriet. Samen vormen ze het landschap van je emotionele beleving. Ons limbisch brein wil deze laatste vier graag vermijden of direct oplossen. Ontkennen, weglopen of een quick-fix ligt dan voor de hand. De uitnodiging is naar jezelf te luisteren, aan te gaan wat zich aandient en het liefdevol te ontvangen. Doordat het gezien wordt neemt de pijn (en de trigger) af. En daarmee neemt de noodzaak tot vermijden of verdoven ook af. Je mag van jezelf weer boosheid ervaren en je zult zien dat er dan ook minder behoefte is dat vrij dramatisch te uiten, zoals dat makkelijk gebeurt als je te lang wegduwt. Het mag nu gezien worden en de boosheid laat zich dan zien in de juiste verhouding tot de trigger, tot daar waar de pijn zit. De terughoudendheid in verwondering en vreugde, in blijdschap en liefde neemt ook af en ontstaat meer ruimte om volop te genieten van alle mooie dingen die er zo maar zijn. En natuurlijk draait er een programma wat zegt dat je lief, aardig en meegaand moet zijn anders word je uit de groep geknikkerd. Een programma wat nog dateert uit de oertijd waarin bij de stam horen van belang was voor overleven. Niets mis mee, alleen niet meer nuttig in deze tijd. Ook dat programma kun je voelen, kun je ervaren aan de hand van sturing door de stemmetjes in je hoofd. Maar je hoeft er niets mee. Ze weg willen hebben zorgt ervoor dat ze harder gaan roepen, dus niet handig. Gewoon ervaren dat ze er zijn en dat zo laten. Als je neiging tot aanpassen afneemt, zul je meer ruimte ervaren voor je oprechte gevoelens en emoties. Oprecht gaat niet over goed of fout, maar over dat wat er in het moment echt is. Dat wat niet is onderdrukt en weggemoffeld omdat het niet getoond mag worden.Het lijkt een paradox, meer in staat tot liefdevol leven door angst of boos toe te laten, maar hier zit niet de werkelijke tegenstelling. De tegenstelling zit in wel of niet voluit leven, doen wat echt goed voelt versus doen waar je denkt dat je aan moet voldoen. Een verschuiving van doen naar zijn. Speel er eens mee en kijk wat er gebeurt.

21 oktober 2021

We kunnen niet door het leven gaan zonder deuken en krasjes. Ziel en ego worden hier en daar geknakt, niet gezien of gehoord. Kleine angstjes worden groot en verlangens blijken niet uit te komen. Ok, that’s life, maar hoe schoon ben je in dit moment? Wat draag je mee, wat stuurt gedachten en kleurt jouw wereld? We kunnen periodiek schoonmaken door vergeving. Niet in de hoog-laag verhouding als in ‘ik vergeef jou’, maar gewoon als in echt schoonmaken, een punt erachter zetten, zonder wrok, zonder nog het gelijk te zoeken. Zien dat er geen goed of fout is, dat er alleen maar kan zijn wat er is. Vergeving voor alles wat je denkt ervaren te hebben. En vergeving voor alle gedachten die je daarover hebt gehad en zijn blijven hangen in oordelen en overtuigingen. Vergeving voor al je acties die je hebt gedaan omdat je in dat moment gewoon was wie je was. Vergeving voor alles wat is gehoord en gezegd. Niet omdat het goed of fout was, maar omdat je ziet dat het gewoon in dat moment alleen maar zo kon zijn dat je dat deed of zei. Er is nooit een waarheid uitgesproken, niet door de ander en niet door jou. Er was een zijnstoestand, een prikkel en een reactie. Vaak gevolgd door verzonnen argumentatie waarom dat wel of niet terecht was. Een neiging van de mind om alles zo te vervormen dat het past in wat je op dat moment dragen kon. Niets ergs, gewoon dat wat er is.Dat af en toe schoonmaken maakt dat je de kleuren van het leven weer helderder gaat zien. Dat je meer open staat omdat de oude alertheid op herhaling van oude pijn is afgezwakt. Dat je meer onbevangen kunt luisteren en zien. Dat die ruis op de achtergrond plaatsmaakt voor de schoonheid van de stilte waarin alles verschijnt. Dat de liefde die je bent nog meer ruimte krijgt in jouw ervaring. Voel je de ruimte?

29 augustus 2021

Als je vanuit de trein je mobiel op het landschap buiten richt en je laat hem zo’n razendsnelle serie foto’s maken, dan kun je daarna de beste foto eruit pikken. En dat is mogelijk omdat al die heel snel achter elkaar genomen foto’s altijd verschillen van elkaar. Je kunt je voorstellen dat hoe snel achter elkaar je de foto’s ook maakt, dat je nooit twee exact dezelfde foto’s kunt maken. Ook wij zien in elk moment een nieuw beeld. Beweging kunnen we niet zien. Ons brein plakt de opeenvolgende beelden aan elkaar en stel het ons voor als een beweging. Het werkt hetzelfde als bij een flipboekje of zo’n 8mm projector. Dat betekent dat ons beeld van de wereld, op elk moment opnieuw wordt gezien. Elk moment is dus vers. Ook als je naar iets ogenschijnlijk onbeweeglijks kijkt is het in elk moment weer nieuw. Iets wat ‘stilstaat’ kan dus blijven verwonderen. Ons brein heeft de neiging iets te herkennen en dan het eerder geregistreerde beeld weer naar voren te halen. Dit eenvoudigweg om breinenergie te besparen. Om die reden zie je soms kleine veranderingen in je omgeving niet, totdat je erop attent gemaakt wordt. Met luisteren kan dat ook zo gaan. We menen dan te weten wat er gezegd gaat worden want het is al eerder verteld of ons brein maakt een inschatting van waar de zin naartoe gaat. De luisteraar knikt hevig bevestigend, vult zelfs aan en is dus eigenlijk meer in gesprek met de eigen herinnering en inschatting. De spreker kan dan de ervaring hebben niet gehoord te zijn en in feite is dat ook zo.Om te ontdekken dat alles vers is, kun je de proef doen door naar een schilderij te kijken wat je al kent. Als je het idee ‘ken ik al’ loslaat kun je daar fris naar kijken alsof je het voor het eerst ziet. En het kan niet anders dan dat je weer andere dingen ziet en anders getroffen wordt door de schoonheid van het werk. Als proef op de som kun je al na een paar minuten opnieuw kijken en ook dan weer een nieuwe blik ervaren. Als we een gerecht proeven weten we dat het nieuw is gemaakt en kunnen dus ‘fris’ proeven. Het idee dat we iets al kennen is dus een handicap bij fris kunnen ervaren. Toch is elk moment nieuw en fris. Elke zintuigelijke sensatie is nieuw. Wij zelf zijn in elk moment nieuw. Wij zijn nog nooit twee momenten dezelfde geweest. Je weet dat je niet meer bent die je 10 jaar geleden was, maar die verandering is niet met schokken gegaan, maar geleidelijk. Sterker nog, dat elk moment nieuw is betekent ook dat de jij die je ik noemt een verzameling herinneringen en kenmerken is die je nu in dit moment verzint. De ik is dus fluïde en bestaat dan ook niet als een vast gegeven en heeft ook nooit bestaan. Als je de noodzaak om een persona, jouw ik-idee, te claimen kunt loslaten geeft dat een ruimtelijk en vrij gevoel. De ontkoppeling van de ik structuur kan als eng ervaren worden als het wordt gezien als verlies. Maar in wezen maakt het je vrij omdat juist het geloof in de ik jouw vrijheid beperkt. Zie dat elk moment compleet is, geheel nieuw en fris, en ervaren door dat wat ervaart. In openheid en vrijheid, in liefde.

19 augustus 2021

Iedereen heeft het vermogen tot compassie en zelfliefde. Liefde is wat je ten diepste bent en compassie voor jezelf en voor de ander is een logische uiting van die liefde. Helaas zijn we zo bezig met dat ikje dat van alles claimt wat in feite zomaar gebeurt, wat steeds maar zoekt naar erkenning terwijl niets erkend hoeft te worden, probeert levenslessen te ontkennen of vermijden, gewoon omdat dat even minder leuk wordt gevonden. En daar kan je het zo druk mee hebben dat je vergeet dat je dat liefdevolle complete wezen bent. De acteur die zo in zijn rol opgaat dat hij vergeet dat hij gewoon op het toneel staat en dat alle problemen weg zijn zodra hij van het toneel afstapt. Er is ook een andere jij aanwezig, altijd, ook in de momenten dat er geen gedachten zijn. Die gewoon ervaart, en reageert op wat er is, als er even geen gedachten zijn, dus ook geen ikje. Deze andere jij is er ook als het ikje bang is, onrust ervaart, wil dat het anders is, oordelen heeft waar hij vaak zelf niet al te rooskleurig uit komt. Het ikje ervaart dan pijn, de andere jij kent alleen liefde. Als het ikje weer te veel aandacht vraagt kun je even inhouden. Bijvoorbeeld door rustig en iets dieper adem te halen en met aandacht die adem te volgen in je lijf. Een rustpuntje in de orkaan van gedachten. Ikje wordt bereikbaar, aanspreekbaar. Je kunt bij je ikje gaan zitten zoals je bij je beste vriend zou doen als hij verdrietig is. Met aandacht. En uitstralen dat alles goed is. Troost, mededogen, compassie zijn allemaal woorden voor de liefde die je bent. Het ikje zal ontspannen, zich veilig voelen, ervaren dat het niet hoeft te knokken, want alles is zoals het is. Het kan niet anders zijn dan zoals het is, dus elk gevecht is zinloos. Leer het ikje te ontspannen in het ongemak. Laat ikje ervaren dat hij niets hoeft te doen om de liefde te ervaren die hij gewoon is. Hij zal het zich herinneren, weten dat hij acteur is in het spel van het leven en dat er in zijn natuurlijke staat geen tegenstrijdigheden zijn. Vrede is ook liefde

29 juli 2021

De flow rijgt ogenschijnlijk van alle momenten een eigen tijdlijn. En zonder plan, gewoon op basis van wat er in het moment is. Zijn info komt uit het universum, uit het heel-al. Dus uit alles wat er nu is, vanaf de stand van de sterren tot een blad dat wuift in de wind. En uit elke emotie die door ons wordt ervaren. Het totaal is dat wat er in het moment is. Het moment kent geen tijd, er is immers alleen een tijdloos nu. Wij kennen wel tijd. Wij rijgen de nu-momenten aaneen als een flipboekje, waardoor de illusie ontstaat van beweging en tijd. Onze mind denkt duaal, in afgescheidenheid. Onze mind denkt dat hij kan sturen, dus dat hij veranderingen kan aanbrengen in het heel-al. Een knap staaltje van zelfoverschatting. Dat de mind iets wil, iets niet wil, een intentie heeft is al onderdeel van het heel-al en is daarmee onderdeel van wat er in het nu is. En daar stopt zijn invloed. Wij ervaren dus een wil, we willen iets hebben of iets weg hebben, en tegelijkertijd ervaren we hoe de flow flowt. De mind trekt conclusies uit deze schijnbare tegenstelling en heeft er zelfs oordelen over. Helaas roept de mind te vaak dat wij het dan niet goed doen, te kort schieten, het beter hadden kunnen doen. Met als gevolg dat we harder gaan proberen iets te doen wat niet in de lijn van de flow ligt of terugvallen in de overtuiging dat we het toch niet goed kunnen doen.Laten we onze intenties kenbaar maken. Helder met zo min mogelijk wenselijke ruis. Ze zijn onderdeel van het heel-al en krijgen dus vanzelf een plek in de flow. Laten we inzien dat ons commentaar is als een hond die blaft tegen de maan. Onze weerstand tegen wat is kost veel energie en nog belangrijker, het zit in de weg om te ervaren wat het altijd wijze nu ons te bieden heeft. En ons leven is niet meer of minder dan dat wat we ervaren. De tijdloze ervaring van het nu. Hoe minder strijd, hoe meer rust, hoe meer ruimte voor het heel-al om mooie dingen met onze intenties te doen.

24 juli 2021

Ontvangen in openheid.Ons primaire gedrag, onze gedachten en emoties zijn voor 95% onbewust. Ze komen voort uit oude en nieuwe programmaties, uit angsten en verlangens, eerdere ervaringen en overtuigingen. Deze mix van triggers en respons zit aan het stuur van wat we in dit moment (en dat is het altijd) ervaren en denken. In gesprekken, satsang, teksten zie ik vaak dat men het wil begrijpen. Logisch, zo zijn we opgevoed. Al heel vroeg hoor je de tekst ‘begrijp je dan niet dat . . ‘, onze opvoeding en scholing zijn gebaseerd op ratio. Er wordt steeds een beroep gedaan op begrijpen, op denken, op de ratio van analyse en conclusie. Spirituele ontwikkeling (vreemd woord, maar voor de juiste context dan toch maar even) gaat over inzichten die op een ander niveau door jou gezien worden. ‘Ik snap het’ wordt ‘ik zie het’. Dus de vraag is als we iets echt willen gaan zien, of begrijpen en ratio dan wel de juiste tools zijn. Het inzicht dat alles gebeurt zoals het gebeurt haalt het idee weg dat het anders had kunnen zijn. Hiermee zie je ook dat er geen fout of schuld kan zijn. En dat ieder doet wat hij/zij op elk moment doet. Er is geen keuze, wat gebeurt is een uiting van het onbewuste in dat moment. Ratio zegt dan ‘ja ok, maar hij zei dat wel! Dat heeft hij mij dan toch aangedaan?’. Inzicht zegt dat dat gewoon is wat er was en ook dat wat gezegd is alleen een uiting is van het zijn van de ander op dat moment. Het heeft dus niets met jou te maken. En jouw reacties op wat de ander zei is gewoon dat wat jij was in dat moment. Je kent vast de situatie waarbij je flink geraakt was, boos was zelfs en je er dan met overtuiging teksten uitgooit waarvan je later spijt hebt. Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat je dat gezegd hebt. Je bent geen twee momenten dezelfde, het mengsel van programmaties en overtuigingen draait altijd maar door als een zachtjes pruttelende groentesoep waar steeds weer iets aan wordt toegevoegd. Elk moment is er een nieuwe ervaring die wordt toegevoegd aan het mengsel. Waar het nu om gaat is dat men vaak het inzicht kan volgen (ratio), maar het niet herkend wordt als een waarheid. Deze staat zie ik meer. Men kan perfect herhalen wat de leraren hebben aangereikt, maar het wordt niet geleefd. Dat komt omdat het inzicht een plek moet krijgen in het onbewuste deel om meegenomen te worden in het mengsel van triggers, programma’s, overtuigingen enz.. De 5% (het begrijpen) kan namelijk niet tegen die 95% onbewuste reacties op. Het goede nieuws is dat alles wat voor jou echt waarheid is door jou al gekend wordt. Satsang gaat dus niet over iets nieuws leren, maar over herkennen van dat wat al bekend is en afgestoft mag worden. Het ligt onder een laag van angsten en verlangens, overtuigingen en andere programma’s. Ik spreek vaak van ruis, de laag die je weerhoudt dat te leven wat je werkelijk bent. Zodra jouw werkelijke zijn (h)erkend wordt leeft het op en neemt een grotere plek in in dat onbewuste mengsel. Als het verstand wordt gebruikt als filter door eerst te willen begrijpen, zal het alleen doorlaten wat volgens het verstand klopt. Hiermee is de beperking al aan de boodschap toegevoegd. Het advies bij lezen, filmpjes kijken, satsangs bijwonen enz. is om zo mogelijk het hoofd leeg te maken, alert te zijn op sluimerende overtuigingen die al snel een ‘ja, maar’ laten horen om wat aangedragen wordt tegen te spreken. Ga niet in gevecht met die overtuigingen, vindt niet dat ze er niet moeten zijn. Ervaar en zie dat ze er zijn. Maar laat ze daar waar ze zitten, stop er geen energie in waardoor ze groter worden. De ruimte erom heen is oneindig en de echte boodschap kan gewoon in openheid ontvangen worden. Misschien niet vandaag, maar dan morgen. Deze ontvankelijke staat kun je bijvoorbeeld verkrijgen door een korte meditatie voor je gaat lezen of luisteren. In rust zijn (lees je adem en hartslag) maakt je open. Ik neem zelf wel eens materiaal mee de natuur in, ook om prikkels en afleiding te verminderen. Dan rustig op een bankje zitten met een fijn uitzicht (in mijn geval meestal water), de mind stil laten worden en dan een mooi verhaal van een leraar luisteren. En alert blijven op openstellen in plaats van snappen. Als ik probeer elk woord te begrijpen, soms in een andere taal (luisterend naar de Engels sprekende Indiër ) dan is mijn mind daarmee bezig en niet met de boodschap. En heb geen angst dat je iets mist. Dat is op mindniveau, de oude programmatie die je vertelt dat je het moet kunnen volgen om het te begrijpen. Het is zoals gezegd andersom, je weet het allemaal al op onbewust niveau. Je haalt er, zonder iets te doen, uit wat voor jou op dat moment handig is om te horen. Zelfs al registreer je het niet bewust, je hoort het toch. Het gaat om de (h)erkenning en daarmee worden automatisch tegenstrijdige overtuigingen ontmantelt. Misschien niet direct de eerste keer (het is geen cursus) maar dan die andere keer dat je juist aan deze boodschap toe bent. ‘Ik hoor al langere tijd niets nieuws meer’ zegt mijn beperkte mind. En toch word ik blij, rustig en liefdevol als ik naar een satsang luister. Er is geen stemmetje dat ‘weet ik al’ zegt en wil weglopen. Er is geen gevecht. Ik sta op ontvangen en niet op bekritiseren. Het is gewoon in de wind staan van fijne informatie, alsof je samen met het universum in stilte naar een zonsondergang kijkt.

20 april 2021

In onze quick-fix samenleving willen we graag snel van ongemak af. Ook van onprettige gedachten en gevoelens. Met een therapie, een cursus, een stappenplan of desnoods met wat handvatten moeten we toch iets kunnen oplossen. Iets doen en dan kunnen we door met wat we altijd al deden. Maar alle gedachten en gevoelens komen ergens uit voort. Eerdere gebeurtenissen werden ervaren door wie je in dat moment was. Er ontstonden boodschappen die nu nog na-echoën en ze doen zich voor als waarheden. In onze breinen zijn nog veel systemen actief gericht op overleven en op welbevinden. Systemen van wel tienduizenden jaren oud en ze werken nog prima, want in termen van evolutie is 10.000 jaar nog maar kort. Vroeger moest je alert zijn voor een slang in het gras en dus reageerde je afweersysteem op een sissend of schuifelend geluid. Nu ben je alert op een blik die misschien wel een afkeuring in zich zou kunnen hebben. Zelfde systeem, alleen totaal niet meer in verhouding met waar we in deze tijd mee bezig zijn. Gevaren zijn nu minimaal en oordelen van anderen zijn niet meer levensbedreigend. Luisteren en handelen naar oordelen van anderen brengt ons juist verder weg van wie we zijn. We worden een construct zonder ziel, omdat we erbij willen horen. Een junk die alleen opleeft bij een erkenning of compliment. Met gevoelens van ongemak, eenzaamheid en niet-goed genoeg. Antwoorden verkrijgen we door inzicht. Door te zien dat we vrij zijn om het leven te leiden dat expressie geeft aan wie we zijn, in al onze verscheidenheid. Door te zien hoe die oude overlevingssystemen werken, waardoor het logisch is dat je mind je bepaalde gedachten voert. En dat het aan jou is die gedachten wel of niet te geloven. Een simpel ‘geloof ze toch niet’ werkt nauwelijks tegen een overtuiging omdat die vaak diep verankerd is, maar door onderzoek kun je de overtuiging wel minder waar maken. Steeds minder tot hij verdwenen is. Onderzoek gaat over aandacht. In stilte zitten, naar binnen gaan en de wortels van de overtuiging opzoeken. Zien dat ze zijn aangereikt van buiten jou of in een angstig moment zijn ontstaan, en zien dat ze niet gelden als waarheid in latere momenten, zoals nu. Er is geen quick-fix, want dan ligt de focus op quick, op een snel te bereiken resultaat. Er is wel fix en dat gebeurt als je het toelaat. Als je bereid bent echt te kijken, naar binnen te kijken naar wat er gebeurt. Welke gedachten versterken elkaar? Waar is het ooit begonnen? Wat werd toen beschermd wat nu niet meer nodig is? Het gaat over ontspanning en loslaten, want er hoeft niets geleerd te worden. Je bent al daar waar je zijn wil, alleen gedachten houden je ervan weg. En het gebeurt op het moment dat het gebeurt, niet eerder, niet later. Het onderzoek gaat niet over iets bereiken, maar over het onderzoek zelf. En je bereikt wat je bereikt. En dat is nooit ver of niet ver, nooit goed of fout, nooit snel of langzaam, het is dat wat er is. Het zal ongemakkelijk voelen, want overtuigingen kunnen ervaren worden als weten hoe het zit. De kranten en social-media staan er vol van. En daarmee lijken ze een veiligheid te verschaffen. Maar dit is een schijnveiligheid en de val kan hard aankomen. Jouw eigen onafhankelijke kracht ervaren laat je zien dat je klaar bent voor dat wat komt. Dat is echte veiligheid. Verander je focus dus van resultaat naar onderzoek, van doen naar zijn. Leef en wees je onderzoek, steeds weer. Laat de kleine en grote irritaties en je negatieve gedachten je leermeester zijn. Zij verwijzen naar dat wat onderzocht mag worden, geheeld mag worden. Met dank. Steeds weer kijken, en wat gezien wordt zal ook geheeld worden. Met deze houding is ongemak ook fijn, omdat het de weg wijst. Het doel van de weg is de weg zelf. Elke stap is daar waar je bent, en dat is het, niets meer, niets minder.

8 april 2021

Zelfliefde is een zijnskwaliteit. In rust zijn met wat je bent, altijd compleet en liefdevol. Het is je natuurlijke staat, alleen het geloof dat dat niet zo is maakt zelfliefde onzichtbaar, maakt dat niet ervaren wordt wat er wel is. Zelfliefde is geen beloning aan het einde van een pad, maar een herkenning van wat er al is en altijd is geweest. De directe her-kenning (opnieuw kennen) leidt tot het ervaren van de onvoorwaardelijke liefde die je bent. Een andere weg is die van hard werken, op een pad van afleren en loslaten. Daar waar de directe her-kenning een shortcut is die langs alle overtuigingen schiet, liggen diezelfde overtuigingen voor je opgestapeld op het lange pad van zien, doorzien en afleggen. Vele concessies die je doet aan zelfliefde zijn vermomd als beleefdheid, cultuur, gewoonte en lief willen zijn. Daarbij is de angst om alleen te komen staan een duivel die je er steeds van kan afhouden te leven volgens wat je gewoon bent. In de poging te willen zijn met de ander kom je steeds verder van jezelf af te staan tot een schaduw rest. De paradox is dat als je je liefdevolle zelf leeft, je ook een spiegel bent voor de ander. Een confrontatie waardoor ook de ander in contact komt met zijn/haar zelfliefde. Deze her-kenning in elkaar van je ware staat is een verbintenis voorbij alle wenselijke gedragingen en compromissen. Jouw zelfliefde is daarmee de liefde voor en van de ander, onvoorwaardelijk, onbeperkt en oneindig.

11 maart 2021

We weten dat goed eten, slapen en bewegen bij een gezonde levensstijl horen. Minder bekend is dat gedachten, gevoelens, emoties ook worden ‘ervaren’ door je cellen. En zoals een goede cel betaamt is er een reactie tot zelfs in je DNA. In het kort, je bent je gedachten, niet alleen qua gevoel, ook fysiek. We kennen dat omdat stress en overspannenheid veelal gepaard gaan met fysieke klachten. Wetenschap laat zien dat er relaties zijn tussen negatieve afbouwende gedachten en nare ziekten. Ook je natuurlijke afweer tegen virussen als corona lijdt onder de druk van zo’n 50.000 gedachten per dag met een negatieve lading. Twee belangrijke groepen gedachten waar je niet blij van wordt zijn angstgedachten en de gedachten die jezelf afkeuren. En daar heb je invloed op. Je kunt rustmomentjes pakken in de dag die alleen voor jou zijn en over jou gaan. Je kunt voor het slapen gaan even noteren waar je dankbaar voor bent, mindfulness en meditatie beoefenen, in stilte in de natuur zijn, alert zijn op boze en angst gedreven bubbels in sociale media en zelfs in je nabije sociale omgeving kun je kijken waar je energie van krijgt of waar je inlevert. Wij mensen spiegelen nu eenmaal graag onze angsten bij de ander op zoek naar erkenning en de illusoire veiligheid van de groep. Een normaal principe, ingegeven door het limbisch brein. Maar voedt het je of kost het energie? Hoe voel je je na een ontmoeting? Na het lezen van angstgedreven posts op facebook? Hoe voel je je als je de kritiek op jezelf in je hoofd steeds weer serieus neemt? Ook deze energieën zijn voeding en ook hierin kun je beter voor jezelf zorgen. En dat is niet egoïstisch, juist niet. Hoe meer je bloeit, hoe meer je kunt stralen. Maak je los van remmende patronen en leef dat wat je ten diepste bent. Want iedereen is per definitie een compleet en liefdevol wezen, precies zoals je bent.

9 februari 2021

De ego-mind kan herinneren, eerdere ‘feiten’ en ervaringen naar boven halen, maar is daarin selectief. Het herinnert zich wat nu van belang lijkt en met een sausje van dit moment. Het herinneren, de 10.000+ neuronen die zich even verbinden tot een gedachte, worden immers gestuurd vanuit je huidige staat. Als je somber bent herinner je iets op een andere wijze dan wanneer je op dat moment vrolijk zou zijn. Het halfvolle en halflege glas is een goed voorbeeld. De ego-mind kan analyseren. Dat lijkt neutraal, een afweging van argumenten, maar ook deze argumenten en de wijze van afwegen is een proces in het nu. En dus bezwaard met alles wat nu speelt. Een mooie stap is te zien dat er geen neutrale mind is, met argumenten die waar zijn, op basis waarvan een juiste neutrale afweging wordt gemaakt. De subjectiviteit zit niet alleen in de argumenten, maar in het proces van de mind zelf. In het proces van de zoeker op weg naar waarheid werkt de ego-mind vaak hard mee. We luisteren naar satsangs en lezen boeken, mediteren en proberen te begrijpen hoe het zit. Want als we het goed begrijpen, er geen vragen meer zijn, dan zijn we er, dan komt er verlichting. Dit klopt voor een studie of het halen van je theorie-examen voor je rijbewijs. Onthouden en begrijpen waarom iets zo is zorgt ervoor dat we het op het examen kunnen herhalen. De mind is daar een prima instrument voor. Wat met dit overigens handige instrument niet lukt is ervaren dat je altijd thuis bent, dat alle wijsheid die je zoekt al in je zit, diep voelen dat je compleet en liefdevol bent. Dat in jou zich een verhaal afspeelt dat je jouw naam hebt gegeven. De ego-mind onthoudt, zoekt, analyseert in dat gebied wat je jouw naam hebt gegeven, met alle ervaringen en data die daarbij horen. Alles doordrenkt met een jij-concept. Alleen is wat je zoekt groter dan dat gebied en kan dus vanuit het bereik van de ego-mind niet in zijn compleetheid ervaren worden. De ego-mind rest dan twee opties. Of antwoorden vinden die niet waar zijn, maar wel worden geloofd omdat je dan wat houvast hebt. Of in de analytische zoektocht alleen maar meer vragen creëren en de daarbij behorende verwarring. Het antwoord zit in de ontspanning, het stoppen met denken of daar waarde aan hechten, het laten vallen, het loslaten, het her-kennen van de flow die jou altijd heeft gedragen. Daar zijn geen antwoorden op de vragen, daar is het zien dat alle vragen vanuit een te beperkt concept zijn gesteld, vanuit een concept dat te klein is voor wat je werkelijk bent. De vragen lossen eenvoudig op en je weet dat je thuis bent. Ego-mind gaat gewoon door met de manifeste vorm van jou te leven, met alle vreugde en ongemak dat daarbij hoort. Alleen op een dieper niveau weet je dat jij dat niet bent en ook in het ongemak ervaar je de rust die je werkelijk bent.

16 december 2020 – Streven naar? of Nu zijn.

Het hele leven kan in het teken staan van streven en werken naar iets wat eigenlijk niet goed helder is. We zijn op weg naar meer, naar beter, maar naar wat eigenlijk? Een materieel doel kunnen we nog wel benoemen, een andere baan of een groter huis, maar wat dat dan voor je gaat doen blijft nogal eens vaag.Streven is vaak een vlucht uit het huidige moment, want dit is in elk geval niet goed (genoeg). Werk moet beter, relatie moet beter, lijf moet beter, vrienden moeten beter, tijdbesteding moet beter, en ook meer verdieping, meer tijd voor jezelf, kortom je hele leven moet beter. Op vragen hoe het leven eruit zou zien als het helemaal goed is krijg ik zelden een helder antwoord. De afkeuring van het huidige moment lijkt sterker te sturen dan een beeld van waar het dan heen moet. Er is dus eerder sprake van een vlucht uit het nu, dan van een helder beeld over waar je heen zou moeten, over wanneer het dan beter zou moeten zijn. Als je daarentegen een helder beeld hebt waar je heen wilt en je geniet ook in het moment van de weg daar naartoe dan zijn de reis en het doel één en is het op elk moment plezierig. Dus ook op weg kun je tevreden zijn met wat er nu is.Het gevoel van niet goed of moet beter is een zijnservaring. Het is een grondhouding waarmee je alle dingen van de dag doet, ook die dingen waar je blij mee bent. Je kent dat wel, als je wat narrig bent om wat voor reden dan ook, dan is alles gewoon wat minder leuk, ook de leuke dingen zijn dan minder leuk. Alleen jij ervaart jouw leven dus als jij als ontvanger een off-day hebt zul je alles ook zo ervaren. Zo is het ook met een grondhouding van streven naar meer en beter. Een constant gevoel van dat het anders moet, beter moet, maakt je dus niet happy. Zelfs kleine overwinningen op weg naar het bedachte doel zullen snel een ‘ja, leuk, maar het mag nog iets meer’ hebben. De grondhouding van ‘niet genoeg’ blijft dus mee babbelen.De teleurstellende mededeling is dat als je gewend bent het huidige moment niet goed genoeg te vinden, dat je nooit je doel, wat dat dan ook is, zult bereiken. Ook niet met die (nieuwe) baan, meer geld, een andere relatie en zelfs niet met een plattere buik. Zoals spirituele leraren ons al eeuwen voorhouden is alles wat we ten diepste zoeken al aanwezig en we vinden dat alleen in het nu. In straks of gisteren kan ik nu eenmaal niets vinden, er is alleen maar nu. Bewustzijn en aandacht voor wat er nu is, en dan niet in afkeuring maar in dankbaarheid, zorgen ervoor dat jouw perceptie van jouw wereld mooier, liefdevoller en dankbaarder wordt. De ervaring van liefde en dankbaarheid, misschien wel twee woorden voor hetzelfde, is een heerlijke houding om het leven van alledag in te ontvangen. En het is onze natuurlijke staat, alleen zijn er soms iets te veel geloofsovertuigingen die dit ontkennen. Het is dan ook een mooie taak om niet de liefde te zoeken, dat is wat je al bent, maar om die overtuigingen, die je weghouden om jezelf als pure liefde te zien, te onderzoeken en te laten verdampen in het aangezicht van waarheid. Geen enkele overtuiging die je weghoudt van je ware zijn is namelijk waar. Dit pad is de weg van zelfonderzoek, van het blijven stellen van vragen totdat de vraag verdampt is.Een mooie oefening uit Mindfulness kun je uitvoeren bij de start van je dag. Zet je wekker 5 minuten eerder en als je wakker wordt neem je deze vijf minuten om helemaal te doorleven waar je blij en dankbaar voor bent in je leven. Gewoon het beeld oproepen van een moment waarin je fijn met je kinderen speelt, heerlijk in de natuur bent of wat je dan ook doet als je je helemaal happy voelt. En blijf even in dat beeld hangen, beleef dat moment opnieuw. Geen tekst, geen voornemen, even niets, alleen jezelf geplaatst in dat beeld. Ervaar de liefde en de dankbaarheid die in het moment aanwezig zijn. De neuronen in je brein doen de rest. Zij zullen andere verbindingen maken waar meer van dit geluksgevoel in zit. Je ‘kijk’ op dingen verandert. Misschien in het begin maar voor even, maar als je dit elke ochtend doet zul je steeds langere en zelfs blijvende verandering ervaren in jouw wereld.De wereld die je ervaart ben je zelf. Als jij anders kijkt, kijkt er een andere wereld naar jou.

18 aug 2020

Het verleden is slechts een herinnering. Een herinnering die steeds verandert aan de hand van hoe je je nu voelt. Dus is er een werkelijk verleden? Er is nog nooit iemand in de toekomst geweest. Ook wij niet. Dus het beeld over straks, morgen en over een jaar is hooguit een gedachte in het nu. Een gedachte die ook sterk afhankelijk is van hoe je je nu voelt. Verleden en toekomst bestaan niet, omdat iets er alleen maar in het nu kan zijn. Zoals jouw gedachten over verleden en toekomst. Ook die zijn er alleen nu. Door je aandacht te verschuiven naar fijne herinneringen wordt je verleden zonniger. Door je angsten minder aandacht te geven wordt je toekomst zonniger. In het nu (en er is niets anders dan nu) schrijf je het verhaal van je hele leven, steeds opnieuw. Zoals je je nu voelt wordt weer gedomineerd door gedachten over verleden en toekomst. Zie je de vicieuze cirkel? Je idee over de toekomst maakt dat je je voelt zoals je je voelt. Vanuit hoe je je voelt creëer je gedachten over de toekomst. We creëren dus de (beleving van de) wereld die we ervaren. Kort gezegd ervaren we onszelf. En iedereen doet dat dus niemand heeft ooit een werkelijke wereld gezien. We zoeken geluk buiten onszelf, in dingen, in relaties, posities enz.. Maar wat gebruiken we op die tocht? Het beeld van de wereld incl onszelf wat we zelf creëren. Vanuit angstgedachten zul je alleen angst ontmoeten. Vanuit liefde zul je liefde ontmoeten. Jouw gedachten en het beeld over jouzelf en de wereld is één. Wat een geweldige ontdekking. Je hoeft dus niet al die condities aan te pakken, alleen maar hoe je ernaar kijkt. Jouw bril is gecoat met veel oud ongemak. Jouw gedachten maken er een verhaal van waardoor je blijft hangen in de staat die je zelf in vele jaren hebt opgebouwd. Vechten tegen deze gedachten is energie toevoegen en ze zullen sterker worden. Zien dat het slechts gedachten zijn en geen werkelijkheid maakt ze mild en uiteindelijk zullen ze hun kracht verliezen. Zien dat het slechts gedachten zijn doe je door je aandacht te richten op dat waar de gedachten in verschijnen. Jij hoort jouw gedachten in je hoofd. Jij bent de ontvanger, dus niet de gedachten. Dit steeds weer ervaren maakt afstand, je komt op een punt dat je je niet meer identificeert met die gedachten. Ze blijven komen en gaan maar worden stemmen die je wel hoort maar niet gelooft. Zoals je iemand op de radio hoort praten waar je het totaal niet mee eens bent. De stemmen verliezen hun effect en nemen in kracht af. Jij bent dan vrij van het verhaal over jezelf. Je bent vrij. Je bent dat wat je altijd al was, alleen geloofde je de verhalen van het tegendeel. De intrigant is doorzien, jij bent vrij.

2 mei 2020

Never let a good crisis go to waste.~ Sir Winston Churchill ~ We kunnen ons in deze tijd ongemakkelijk voelen en verlangen naar hoe het was. Dat ongemakkelijk wordt deels gevoed voor angsten. Angsten voor ziek of dood, voor verlies van dierbaren, voor economische effecten. Een heel natuurlijk soort ongemak. Dat kan worden gezien en als je daar geen drama gedachten aan laat kleven is ook niets mis mee. Gewoon heel oude programma’s die er zijn om je te waarschuwen en te behoeden, een verdedigingssysteem zoals ook dieren en zelfs planten dat kennen. Een ander deel van het ongemak gaat over het wegvallen van wat we eerder als zekerheden beschouwden. Overtuigingen dat het ons niet overkomt, dat we op natuurlijke manier oud worden en financieel veilig zijn, dat relaties blijven zoals ze zijn. Ook overtuigingen kunnen een deel van je verdedigingsmechanisme zijn. Omdat de mens, anders dan dieren en planten, de mogelijkheid heeft tot analyse en fantasie en dus tot conclusies kan komen die zich nog niet hebben laten zien, liggen de drama gedachten snel op de loer. ‘Ja maar als’ is een begin van een door angst gevoede gedachte die snel opkomt. Als die gedachten de vrije loop krijgen en er is een stroom van ‘ja, maar als’ gedachten over gezondheid, relaties en financiën dan raken we makkelijk oververhit. Dat kan het brein niet aan, niet bewust en niet onbewust. Dus creëren we overtuigingen, een soort verdedigingslinie die de lastigste scenario’s naar de achtergrond duwt. We weten best dat het mogelijk is een ongeluk in het verkeer te krijgen, maar dat zal ons niet overkomen, want . . . en dan volgt de onderbouwing van de overtuiging, vaak los van enige vorm van werkelijkheid. Zo hadden we nog maar een paar maanden geleden een beeld van een aantal vaste pijlers in ons bestaan. Over gezondheid, over relaties, over werk en over middelen. En dan komt er een nieuwe werkelijkheid die niet alleen deze pijlers weghaalt, maar er ook geen nieuwe voor in de plaats zet. Veel zaken zijn onzeker en zonder perspectief. We komen los van ons anker, los van vormen van houvast die juist zo prettig en veilig aanvoelden. Dat voelt ontheemd omdat we die houvast gewend zijn. Het voelt voor een kind veilig om in een drukke straat aan de hand van de vader of moeder te lopen. Houvast is veiligheid. En juist nu is er een mooie kans dit nader te onderzoeken. Want laten we even teruggaan naar die overtuigingen. Natuurlijk ze zijn er om je te beschermen, maar hoe vaak zijn kansen juist niet gepakt omdat de overtuiging er al een mening over had? Nog voordat de droom je mee kon nemen naar onbekende plekken? Als je terugkijkt, was je dan echt vrij met al die overtuigingen die over alles mee babbelden als je iets wilde ondernemen? Of had je overtuiging al voor je bepaald dat je het toch maar niet ging doen?Mag ik je meenemen in dit beeld? Je denkt dat je niet kunt zwemmen en je dreigt in het water te vallen. Naarmate de rand dichterbij komt stijgt de angst. Je valt en het blijkt dat je met wat bewegen blijft drijven en je bereikt veilig de kant. Een mooie ontdekking en vooral bevrijdend. Want eerder ging je niet graag mee varen of naar het strand, eigenlijk alles met water leidde niet tot enthousiasme. Overtuigingen houden je vaak weg van avontuur, van fantasie, van kansen. Het vertroebelt het beeld wat je van anderen hebt en dicteert voor een groot deel jouw reactie in het moment. Het gevoel dat bij de overtuigingen hoort, het gevoel van ‘het zal wel zo zijn dat’, is op zichzelf al een beperkend gevoel. Jouw (toekomstige) leven speelt zich af binnen de ruimtes die alle overtuigingen overlaten. Daar komt nog bij dat naar mate we meer kilometers hebben gemaakt er de neiging is meer overtuigingen op te nemen. Het leven is een leerschool en ook teleurstellingen worden snel in overtuigingen omgezet. En wat nu als veel van die overtuigingen niet waar blijken te zijn? Voel je de ontspanning, de vrijheid al? Het in deze tijd los van houvast zijn is op zich al een bewijs dat we blijkbaar geen houvast nodig hebben, want we zwemmen toch? Het is het waard juist nu te onderzoeken, diep te ervaren, wat er is in het nu. Wat er in het nu, in dit moment, echt aan de hand is. En maak onderscheid tussen wat er nu is en wat je nu bedenkt over eventuele gevolgen. Het eerste is waarheid, het tweede een gedachte. Misschien is er later een probleem (weet je niet) maar heb je nu honger? Of geen dak boven je hoofd?Neem een moment om de stilte op te zoeken onder die ruis van gedachten, verhalen, concepten enzovoort en kijk eens naar alles wat de neiging heeft jou te beperken. Natuurlijk goedbedoeld vanuit bescherming, maar soms mogen hier ook wat overbodige ideeën gesnoeid worden. Onderzoek door de overtuiging te ervaren en je af te vragen, wat doet deze overtuiging voor mij. Wie ben ik als ik zo denk. Helpt het mij naar vrijheid of houdt het mij kort. Kan ik leven wat ik ten diepste ben met deze overtuiging of mag hij liefdevol bedankt worden voor zijn diensten. En probeer die ratio, die ongetwijfeld wil meebabbelen, maar even op de achtergrond te laten, op een laag volume. Niet te veel aandacht aan geven. Gewoon de overtuiging voelen en daarbij voelen of die jou vooruithelpt of terughoudt. Juist in deze tijd is er de kans dit onderzoek te doen, omdat de overtuigingen en jouw werkelijkheid van een paar maanden terug nu los zijn geslagen. Er is ruimte voor opruimen, voor nieuwe verbindingen, voor het hervinden van levenskracht die je helpt het leven te doen zoals het bij jou past. Die liefdevolle creatieve kracht was er altijd al, maar werd teruggehouden. Nu ligt er een mooie kans de rem eraf te halen. Op weg naar de vrijheid die je altijd al was.

11 februari 2020

Wat is afgebeeld op een foto is afhankelijk van de camera. Vroeger korrelig en zwart/wit, nu in scherpe kleuren. Voor elk beeld is er een bron, maar de ontvanger maakt het beeld.Wij kennen wat we werkelijkheid noemen door de verhalen van ontvangers. Wij weten niet wat de echte kleuren waren van wat is afgebeeld in het zwart/wit tijdperk. En zo weten we van niets wat werkelijkheid is omdat alles een verhaal is, door ontvangers verteld. Ook wij zijn ontvangers. Wat we zintuigelijk ervaren wordt onder meer gekleurd door wat we denken te weten en herkenning, door overtuigingen, zelfs door de mate van aandacht en door onze stemming in het moment van ervaren. Wie ziet dan de werkelijkheid als alles gezien wordt door ontvangers met hun overtuigingen en interpretaties? Is er wel een werkelijkheid? Het inzicht is dat wat je meent te zien, te horen, te voelen, kortom wat je meent te ervaren niet buiten je ligt, het is wat jij ervan hebt gemaakt. Als het ongemakkelijk voelt wat je ervaart heeft het ook weinig zin naar iets buiten je te wijzen. Kijk naar binnen en onderzoek wat het is dat ervaringen voor jou zo inkleurt. Doorzie het verhaal van jouw werkelijkheid en kijk of dat verhaal vóór je werkt. Dit zien is helen. Daar waar het niet voor je werkt zal in de manier waarop ontvangen en geïnterpreteerd wordt steeds iets worden bijgesteld, op weg naar vrijheid.

16 december 2019

Streven en ZijnHet hele leven kan in het teken staan van streven en werken naar iets wat eigenlijk niet goed helder is. We zijn op weg naar meer, naar beter, maar naar wat eigenlijk? Een materieel doel kunnen we nog wel benoemen, een andere baan of een groter huis, maar wat dat dan voor je gaat doen blijft nogal eens vaag. Streven is vaak een vlucht uit het huidige moment, want dit is in elk geval niet goed (genoeg). Werk moet beter, relatie moet beter, lijf moet beter, vrienden moeten beter, tijdbesteding moet beter, en ook meer verdieping, meer tijd voor jezelf, kortom je hele leven moet beter. Op vragen hoe het leven eruit zou zien als het helemaal goed is krijg ik zelden een helder antwoord. De afkeuring van het huidige moment lijkt sterker te sturen dan een beeld van waar het dan heen moet. Er is dus eerder sprake van een vlucht uit het nu, dan van een helder beeld over waar je heen zou moeten, over wanneer het dan beter zou zijn. En als je een helder beeld hebt waarnaar toe en je geniet ook van de weg daar naartoe dan is de reis en het doel één en kan dat ook heel plezierig zijn. Dus ook op weg kun je tevreden zijn met wat er nu is. Het gevoel van niet goed of moet beter is een zijnservaring. Het is een grondhouding waarmee je alle dingen van de dag doet, ook die dingen waar je blij mee bent. Je kent dat wel, als je wat narrig bent om wat voor reden dan ook, dan is alles gewoon wat minder leuk, ook de leuke dingen zijn dan minder leuk. Alleen jij ervaart jouw leven dus als jij als ontvanger een off-day hebt zul je alles ook zo ervaren. Zo is het ook met een grondhouding van streven naar meer en beter. Een constant gevoel van dat het anders moet, beter moet, maakt je dus niet happy. Zelfs kleine overwinningen op weg naar het bedachte doel zullen snel een ‘ja, leuk, maar het mag nog iets meer’. De grondhouding van ‘niet genoeg’ blijft dus mee babbelen. De teleurstellende mededeling is dat als je gewend bent het huidige moment niet goed genoeg te vinden, dat je nooit je doel, wat dat dan ook is, zult bereiken. Ook niet met die (nieuwe) baan, meer geld, een andere relatie en zelfs niet met een plattere buik. Zoals spirituele leraren ons al eeuwen voorhouden is alles wat we ten diepste zoeken al aanwezig en we vinden dat alleen in het nu. In straks of gisteren kan ik nu eenmaal niets vinden, er is alleen maar nu. Bewustzijn en aandacht voor wat er nu is, en dan niet in afkeuring maar in dankbaarheid, zorgen ervoor dat jouw perceptie van jouw wereld mooier, liefdevoller en dankbaarder wordt. De ervaring van liefde en dankbaarheid, misschien wel twee woorden voor hetzelfde, is een heerlijke houding om het leven van alledag in te ontvangen. En het is onze natuurlijke staat, alleen zijn er soms iets te veel geloofsovertuigingen die dit ontkennen. Het is dan ook een mooie taak om niet de liefde te zoeken, dat is wat je al bent, maar om die overtuigingen, die je weghouden om jezelf als pure liefde te zien, te onderzoeken en te laten verdampen in het aangezicht van waarheid. Geen enkele overtuiging die je weghoudt van je ware zijn is namelijk waar. Dit pad is de weg van zelfonderzoek, van het blijven stellen van vragen totdat de vraag verdampt is. Een mooie oefening uit Mindfulness kun je uitvoeren bij de start van je dag. Zet je wekker 5 minuten eerder en als je wakker wordt neem je deze vijf minuten om helemaal te doorleven waar je blij en dankbaar voor bent in je leven. Gewoon het beeld oproepen van een moment waarin je fijn met je kinderen speelt, heerlijk in de natuur bent of wat je dan ook doet als je je helemaal happy voelt. En blijf even in dat beeld hangen, beleef dat moment opnieuw. Geen tekst, geen voornemen, even niets, alleen jezelf geplaatst in dat beeld. Ervaar de liefde en de dankbaarheid die in het moment aanwezig zijn. De neuronen in je brein doen de rest. Zij zullen andere verbindingen maken waar meer van dit geluksgevoel in zit. Je ‘kijk’ op dingen verandert. Misschien in het begin maar voor even, maar als je dit elke ochtend doet zul je steeds langere en zelfs blijvende verandering ervaren in jouw wereld. De wereld die je ervaart ben je zelf. Als jij anders kijkt, kijkt er een andere wereld naar jou.

8 mei 2019

 

 

 

29 mei 2016

Als ik met de ZijnProeverij of met coaching bezig ben komt regelmatig de vraag naar voren wat je er nu in het dagelijks leven aan hebt, aan dat gaan doorzien, dat zelfonderzoek, dat loslaten van illusionaire concepten. En dat snap ik want het is lang niet altijd leuk om je eigen bijdrage te zien in alles wat er in jouw leven gebeurt of om los te laten wat zo lekker veilig voelt. Maar er zijn wel ‘resultaten’ te ervaren. Laat ik uit eigen ervaring spreken. Zoals ik ben opgegroeid is er een ik en een wereld om mij heen. In de meeste situaties voelde ik me een gast. Er ontstond een situatie en daar moest ik me in zien te redden. Alle leed die ik ervaarde werd mij dus door anderen aangedaan. En dan is daar ook de vraag waarom ze dat toch doen? Dan moeten ze mij wel niet leuk vinden, anders doe je zoiets toch niet.
Dit volstrekt door jezelf gefabriceerde verhaal kan je best van je stuk brengen. Door dit te gaan doorzien ontstaat er een ander soort beleving. Nog steeds komen er teksten op mij af of zijn er dingen die gebeuren die een emotionele pijn oproepen. Er is alleen niemand meer die mij dit aandoet. Er zijn twee dingen van belang om hier te doorzien. Het eerste is dat mensen zich laten zien zoals zij zich op dat moment manifesteren. Dat is gewoon wie zij op dat moment zijn. Je kunt toch moeilijk zeggen dat als iemand gewoon een pestbui heeft en daardoor rot tegen mij doet dat daar een waarheid onder zou zitten dat ik niet leuk genoeg ben? Het feit dat iemand een mening over mij heeft alles met die persoon en niets met mij te maken. Het tweede is dat als er pijn is dat dat gewoon een gezond signaal is dat aangeeft dat er iets nog niet geheeld is. Zoals een schaafwond zelfs pijn kan doen als de wind er langs blaast. Dan is het pijngevoel toch ook niet de ‘schuld’ van de wind. Het is mijn wond die aandacht vraagt. Doordat ik dan niet in boosheid schiet over wat me aangedaan wordt, is er gewoon ruimte om even te voelen waarom het eigenlijk pijn doet. En als het lukt even de bron van die pijn te ervaren heeft dat en sterk helend effect. Meestal wil het alleen gezien en erkend worden.

Deze pure aanraking heeft dus een sterk helend effect. En dus minder pijn de volgende keer. En ja, ik voel me daar heel prettig bij.

 

De ZijnProeverij heeft elke tweede dinsdag van de maand een Satsang Café waarbij we met over deze en andere inzichten praten.    http://zijnproeverij.nl/satsang-cafe/

 

 

 

 

 

100516

Het niets als oplossing in het moment.

Het leven is het leven. Alles doet zich voor, mooi en minder mooi. Wat er in elk moment gebeurt, je kunt zeggen ‘het leven’, komt voort uit alles wat er is. En de oorsprong van wat zich nu laat zien is soms al eeuwen oud. Jij en ik leveren ook een bijdrage aan alles wat er is, maar wel in een mate dat we het leven niet kunnen sturen. Je kunt er niet voor zorgen dat het morgen regent, maar je kunt er nu ook niet voor zorgen dat je je morgen goed voelt. Een goede intentie, kunnen relativeren, leven in verbinding helpen natuurlijk. Maar ook dat is wie je bent, dat draagt dus al bij. Soms laat het leven zich zien in een vorm die je als lastig ervaart. Zaken kunnen flink tegen zitten, misschien is er een vervelende strijd met iemand waar je van houdt. Problemen op het werk, met gezondheid of andere situaties waardoor je je onmachtig voelt, er lijk geen uitweg, het drama laat zich in volheid zien.
Dan kan het niets een uitweg bieden. Laat je gevoel van verantwoordelijkheid en je dadendrang los, doe een stapje achteruit en laat het leven even zichzelf leven. Doe even niets, helemaal niets. Alles gaat gewoon door, ook zonder dat je er krampachtig bovenop zit. Dat alles doorgaat betekent ook dat alles constant verandert. Mensen nemen een andere positie in, situaties krijgen een andere kleur, onverwachte dingen gebeuren. Kansen die eerder verborgen waren laten zich zien. Je voelt vanzelf wanneer je weer kunt instappen, weer kunt meedoen. Ook dit is allemaal deel van wat het leven is, ook de pause die je even voor jezelf inlast. Als extra beloning voor je stapje terug is dat je afstand voelt voor het drama, er is relativering en zelfreflectie. Een kans op inzicht in hoe je je leven doet. Wat een cadeau. ☺

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Wie het nu beleeft met hart en ziel, en met open ogen, heeft begrepen wat het leven is. Ik heb er lang over gedaan. Te lang misschien. Maar ‘nu’ begin ik ‘nu’ te begrijpen, en daarom is het nu nog niet te laat. Je kunt per dag maar één dag leven, per uur maar één uur, per minuut maar één minuut, als je dat onderkent is het ‘nu’ van moment tot moment een geschenk.’ – Toon Hermans.

 

 

 

 

 

 

 

De wereld, dat zijn wij. Leef wat je anders wilt zien in de wereld.

Misschien komt het door het VN-rapport van deze week dat aangeeft dat 1 miljoen planten en diersoorten dreigen uit te sterven of door een ander bericht waarin staat dat we ons ziek eten. Er is zoveel aan te wijzen waar we niet blij mee zijn en wat zo ver van ons bed voelt dat we voornamelijk onmacht ervaren, we weten niet hoe anders en hebben het idee dat onze bijdrage niets uitmaakt. Ik denk dat onze bijdrage van wezenlijk belang is, zo niet de oplossing voor een scala aan problemen zoals we die nu dagelijks uit het nieuws vernemen.

Beide berichten, over uitstervende diersoorten en over eten, spreken over kanteling en ‘anders’ naar aarde en voedsel gaan kijken. Of het nu gaat over werkdruk, over mobiliteit, over levensstijl, omgaan met elkaar, milieu, zorg voor ouderen enz. enz. Steeds is er een beroep op attitudeverandering gekoppeld aan het gesignaleerde probleem. Het lijkt me een hele klus om goed geïnformeerd te zijn op al die terreinen en er anders mee om te gaan. Het gaat niet alleen om milieu of over zorg. We benoemen steeds een stuk van de taart terwijl alles met elkaar verbonden is. En zo nauw verbonden dat je van één kunt spreken. Er is geen mens en de wereld, de mens is onderdeel van de natuur, van die wereld. En de wereld is één met dit zonnestelsel en dus met het heelal. Het is niet logisch om te veronderstellen dat er ook maar iets kan zijn dat los staat van de rest. Natuurlijk wordt onze identiteit gevoed door reclame waardoor we spullen kopen die in fabrieken worden gemaakt die hun spoelwater in de natuur dumpen. Onze hang naar erbij horen vertaalt zich dus naar milieuschade, zonder dat we dat direct in de gaten hebben. En zo zijn er talloze verbindingen te leggen, of beter, het is één systeem dat schade lijdt. En wij zijn dat systeem, net als de bomen en de lucht, steden en vervoer, het geld en de politiek. Dit alles is één. Meer bewust worden over fijnstof in de steden is natuurlijk prima, maar een enkel aspect in een veld van miljoenen invloeden kun je naar mijn mening niet oplossen. Net als de beloning van bestuurders reguleren terwijl het hele financiële systeem gebaseerd is op waarden die niet meer bij ons passen.

In plaats van op al die terreinen afzonderlijk roepen om een kanteling is er een kortere weg. Als we bij alle voorgestelde oplossingen een stapje terug doen komen we bij onszelf uit. Wij die het vreselijk vinden als kinderen in verre landen textielfabrieken werken en tegelijkertijd dol zijn op koopjes. Stel dat we 2 winkels naast elkaar hebben en we zouden het fabricageproces in de etalage zien met aan de ene kant die kindertjes en aan de andere kant volwassen kleermakers in goede omstandigheden, dan zouden we in die tweede winkel kopen, ook al is het twee of driemaal de prijs. 
Het gaat dus om bewustwording. Nu gebruiken we de term ‘meer bewust’ ook als het gaat om meer informatie zodat we verstandelijk andere afwegingen kunnen maken. Nog steeds gaat het dan om een geïsoleerde zaak. Ik pleit voor meer bewust zijn. Dus niet specifiek op een bepaald thema, maar te zijn en te leven wie je werkelijk bent en van daaruit vanzelf andere keuzes maken. Terug naar kernwaarden zoals die al duizenden jaren in allerlei tradities worden verkondigd. Leven vanuit liefde en compassie, leven vanuit verbinding met elkaar, met de natuur, met al wat is. En dat lukt niet als we ons zelf als afgescheiden wezens zien, want dan zal de drang tot overleven steeds zorgen dat we eerder aan onszelf denken dan aan de ander. Met bewust zijn bedoel ik dan ook dat we niet alleen snappen, maar echt inzien dat wij één zijn. Dat als iedereen voor een ander zorgt dat er dus voor ons wordt gezorgd. En dat niet als doel, maar als een logisch gevolg. Als wij voor de aarde en de natuur zorgen zorgt de aarde voor ons. De rampen die we nu over ons afroepen is hetzelfde mechanisme, alleen draait het systeem de andere kant op. En dat betekent niet dat we geen bloeiende economie kunnen hebben. Meer en meer bedrijven laten zien dat er andere vertrekpunten zijn voor een gezonde en renderende organisatie dan alleen winst optimaliseren.
Het kinkt misschien wat zweverig maar als je je eigen waarde niet probeert te halen uit social media en uiterlijk, geld of macht of de ‘dikke ik’ spelen is er veel ruimte over om de liefde die in ieder huist te leven. Die liefde herkent zich in de ander door een dankbare blik als je iemand even helpt in de supermarkt, door ruimte te geven in het verkeer, door met een glimlach door het leven te gaan en als vanzelf een glimlach te ontmoeten.

De campagne ‘Doeslief’ zou voortkomen uit het feit dat twee-derde van het bedienend personeel niet wordt gegroet of aangekeken. Dus zetten we een campagne op om die andere derde wat ‘liever’ te laten zijn. Wat we doen is energie stoppen in datgene wat we willen verminderen. Terwijl alles waar je energie in stopt groeit. Dus een mooie gedachte maar de aanpak hoort bij de wereld die we anders zouden willen. Op basisscholen wordt nu geëxperimenteerd met het goede belonen in plaats van het minder goede straffen. En met hele mooie resultaten. Er is maatschappelijk een beweging gaande die gaat over meer bewust zijn. En dat gaat verder dan de Happinez, Yoga en de talloze boeddha beeldjes in vensterbanken en tuinen. Ook het bedrijfsleven heeft ontdekt dat geluk een factor is bij het goed laten functioneren van organisaties. Termen als inspirerend en bezielend leiderschap buitelen over elkaar. Opleidingscentrum De Baak voegt een dosis spiritualiteit toe aan haar programma’s en er is inmiddels een grote groep adviseurs die bedrijven begeleiden naar een warmere organisatie. We zitten nog wel op het punt dat veel opdrachtgevers deze beweging zien als een aspect om meer rendement te maken, maar ook dat zal eens worden doorzien. 
We staan aan de vooravond van een kanteling aan de basis, van een andere manier van onszelf en het leven ervaren. Niet door actief anders te gaan kijken, maar door anders te zijn, waardoor je vanzelf anders kijkt. Herstel van waarden die ten diepste bij ons zijn horen leiden tot andere acties. Het Doeslief vraagt om anders handelen en begint dus aan de achterkant. Bewust zijn handelt vanuit liefde en compassie, integriteit en transparantie, het inclusieve wij. Dat begint aan de voorkant, bij wie je bent. Verdraagzaamheid, duurzaamheid en zorg voor hen die het minder hebben zijn een gevolg, geen beleid. 
Sceptici zullen zich haasten te vragen hoe we dat dan moeten doen en mijn reactie is altijd aandacht. Aandacht leidt tot het schrijven van dit stukje, tot herkenning of ‘ja, maar’ bij lezers. Aandacht zorgt ervoor dat de liefdevolle energie in eenieder ruimte voelt zich te uiten. Dat zichtbaar wordt dat jezelf boven de ander stellen een illusie is. Wereldvrede, zorg voor aarde en medemens is een gevolg van het vinden van vrede in jezelf. Daar begint de kanteling. In het onderzoek naar je echte eigen waarden en het lef om die te leven.